Met regelmaat kom ik in mijn praktijk mensen tegen die vastlopen in hun leven.
Ze ervaren uitlopende klachten.
Wat ik hierin veel tegenkom is het onderdrukken van emoties en overtuigingen vanuit de vroege jeugd.
Zo startte ik na een uitvoerige kennismaking en intake gesprek deze week een traject met iemand.
Deze persoon voelt de connectie met zichzelf niet meer, depressieve klachten, negatieve en angstige gedachten en daarnaast ook fysiek een druk op de borst. Letterlijk een beknellend gevoel.
In zijn dagelijkse leven loopt hij tegen vele problemen aan, waar eigenlijk alles terug te werpen is op een groot onverwerkt pijnstuk vanuit zijn kindertijd.
Dit stuk wil inmiddels zo graag gehoord en gezien worden, dat werkelijk alles een mega trigger is geworden.
Het grootste deel van zijn leven leeft hij vanuit een overlevingsmechanisme inclusief programmeringen en overtuigingen, tot op de dag van vandaag. Allemaal meegekregen vanuit de jeugd, met (onbewust) een mega grote impact.
Woorden als:
‘Zie je wel, je kan het niet.’
‘Wees jij maar blij dat je gezond bent, zeur niet zo’
‘Wees jij nou maar de verstandigste’
‘Kan je nou nooit een keer iets goed doen, nietsnut'
Dit zijn enkele voorbeelden van zinnen die echt een mega impact kunnen hebben op een kind.
Hiermee wordt er eigenlijk gezegd:
Je bent niet goed genoeg, je mag er niet zijn.
Jouw gevoelens zijn niet belangrijk.
Deze kunnen zo enorm veel pijn doen, dat je je af gaat zonderen. Je zet jezelf op de 2e plaats of misschien nog wel verder achterin die rij.
Misschien ga je zelfs geloven dat je er werkelijk niet toe doet.
Om jezelf hiertegen te beschermen, om te overleven, bouw je onbewust een overlevingsmechanisme op. Je gaat jezelf beschermen tegen deze pijn.
Veelal zie ik dat mensen hun hoofd in verdwijnen en het lichaam en gevoel eigenlijk losgekoppeld wordt.
Daardoor raken ze verwijderd van hun pure zelf.
Die diepgewortelde pijn zit er namelijk nog steeds.
Het wil en mag nog steeds gezien worden! Het schreeuwt om erkenning!
Daarom is het zo belangrijk dat we ons innerlijk werk doen.
Onze oude pijnen zien, erkennen en voelen. Zodat we los kunnen komen en steeds weer meer in contact met onszelf.
Maar ook dat we stil staan bij wat we vertellen aan onze kinderen.
Ervaar jij problemen met de verbinding met jezelf, emotionele, fysieke of mentale klachten?
Jouw innerlijk kind wil gehoord en gezien worden!
Met lichaamsgerichte therapie en ademwerk kunnen we hiermee aan de slag.
We mogen gaan voelen wat daar diep van binnen leeft.
Alleen praten blijkt hierin niet altijd de oplossing.
Ons lichaam weet en onthoud alles, en juist daarom is die lichaamsgerichte aanpak ook zo belangrijk.
Hulp nodig? 💌
Liefs Sanne
Comments