In je eigen kracht staan.
Wat houdt het nou eigenlijk in? 'In je eigen kracht staan?'
Betekend dit dat alles voorspoedig gaat? Dat je je emoties de baas bent? Dat je al je dromen waar gemaakt hebt? Dat je je zo neerzet dat niks je meer kan raken?
Niets is minder waar dan dit!
Ik wil hier graag mijn visie op 'in je eigen kracht staan' delen, vanuit mijn eigen ervaring.
De weg naar mijn hart.
In mijn pubertijd heb ik een enorm schild opgebouwd. Gebeurtenissen uit mijn jeugd die onverwerkt en onbesproken werden hield ik binnen en kropte ik op. Ik verharde en zocht mijn uitvlucht in verslavingen. Ik raakte totaal uit contact met mijn eigen gevoelens en emoties. En als deze een weg naar buiten vonden, het even te veel werd of ik mij geen raad meer wist, was dit vaak in een uitbarsting van woede, 'schoppen en slaan' naar de mensen om mij heen die mij liefhebben. Op die manier hoefde ik niet naar binnen. Naar binnen naar mijn eigen gevoelens en emoties. Want daar zat pijn en verdriet en een grote angst dit onder ogen te zien of dit aan te gaan. Destijds ging dat ook niet bewust. Ik voelde mij geregeld enorm krachtig. Ik was namelijk degene met de 'controle', ik wilde niet die pijn of het verdriet voelen, ik wilde het de 'baas' zijn en in die tijd had ik dat op die manier onder controle.
Ik kan je uit eigen ervaring zeggen, dat dit geen oplossing is! Onverwerkte gebeurtenissen, pijnen, emoties noem maar op, zijn er om ons iets te vertellen. Om iets te leren over onszelf. En wat we ook doen om dit te onderdrukken, ze zullen altijd aanwezig blijven. Ze zullen je dagelijkse leven en je gedrag beïnvloeden. Ze beïnvloeden de keuzes die je maakt en de gevoelens die je hebt bij nieuwe situaties. Het is en blijft een onverwerkt deel van jou, totdat je het onder ogen wilt zien. Je lessen eruit kunt halen. Zodat je dat deel van jou kunt helen en loslaten.
Met loslaten bedoel ik hier dat het je vandaag de dag niet meer zo beïnvloed, maar wat je ook meegemaakt hebt, het zal altijd een deel blijven van jou. Alleen heb je zelf in de hand of je dit stuk aangaat, aangaan waarmee je een negatieve invloed kunt transformeren naar kracht. Een les, een deel van jou wat je maakt tot wie je nu bent.
In mijn geval kwam daar rond mijn 21e jaar een enorme ommezwaai.
Vanaf ongeveer mijn 18e levensjaar maakte ik kennis met spiritualiteit. Ik had destijds een vriend die hier veel mee bezig was en ik herkende zoveel dingen over mijzelf. Alsof er langzaamaan puzzelstukjes op zijn plek vielen. Naast gebeurtenissen uit het verleden heb ik mij ook altijd een beetje anders gevoeld. Anders dan anderen. Ik voelde de mensen om mij heen feilloos aan, ik voelde de emoties van anderen, pikte sferen en energie op op de plekken waar ik kwam. Hierin ben ik compleet mijzelf verloren. Ik had mijzelf aangeleerd (vanaf mijn jeugd) om mij overal waar ik was aan te passen naar deze energie, de gevoelens van anderen. Dit om maar niemand tot last te zijn of andere mensen pijn te doen. Maar ondertussen werd ik mijn eigen kwelling. Want mijn eigen gevoel kreeg geen ruimte.
Naarmate ik mij steeds meer ging verdiepen in spiritualiteit kreeg ik ook meer zicht op mijn eigen pad. Mijn eigen aandeel in mijn eigen leven.
Ineens begon ik in te zien dat ik mijn eigen kwelling was.
Ja! Ik had vervelende en pijnlijke dingen meegemaakt. Maar het was ikzelf die daar keihard voor wegrende. Ik legde de schuld bij alles en iedereen, was boos op mijn ouders, boos op mijn zus, boos op het leven, boos op alles wat mij aangedaan was en de mensen die daarbij hoorde, noem maar op. En de verslavingen waren mijn vlucht. Mijn manier om al die stukken niet onder ogen te zien, of aan te gaan. Uit woede, uit pijn, uit angst!
Naarmate ik meer met spiritualiteit bezig was, kwam er meer bewustwording in deze stukken. Ik zag mijn eigen aandeel en begon ook in te zien dat ikzelf als enige hier een ommekeer in zou kunnen maken. Ik moest zelf verantwoordelijkheid gaan nemen! Ik had zelf de keus. Ga ik zo door, blijf ik wegrennen en vluchten en werk ik mijzelf de afgrond in, of pak ik mijzelf nu beet en ga ik wat maken van mijn leven?
(Met eigen aandeel bedoel ik niet eigen aandeel in dingen die ons overkomen, want we hebben nou eenmaal niet overal invloed op. Maar ons eigen aandeel is wel hoe wij hiermee omgaan.)
In die tijd had ik inmiddels zo'n zooitje gemaakt van mijn leven door mijn vluchtgedrag, mijn schooltijd had ik verkloot en mijn diploma's had ik niet gehaald.
Het moest anders! En alleen ik kon dat gaan doen.
Ik vond een baan waar ik mijn capaciteiten in kwijt kon en waar ik de gelegenheid kreeg om studies te volgen. Dit heb ik destijds met beide handen aangegrepen. Ik heb mijn verslavingen aan de kant gezet en ben mij in gaan zetten om toch wat van mijn leven te gaan maken. Ik had weinig vrienden meer op dat moment, want de meeste waren uit mijn periode van verslaving en daar wilde ik afstand van doen. Het was op dat moment 'ik tegen de wereld'. Ik werkte, volgde studies en haalde mijn eerste MBO diploma. Dit heb ik jaren zo gedaan en heb inmiddels meerdere studies behaald en een carrière opgebouwd.
Daarnaast ben ik ook privé gaan bouwen aan mijn leven. Ik kreeg een relatie op mijn 24e en kon naast mijn loopbaan ook gaan bouwen aan mijn privéleven. Huisje, boompje beestje en uiteindelijk in 2016 werd dit mooie leven bekroond met onze prachtige zoon!
Ik ging als een speer! Vanuit de 'afgrond' had ik dit allemaal op weten te bouwen. Ikzelf! En ja, daar ben ik enorm trots op!
Maar daarna kwam in 2018 de mokerslag, een BURN-OUT!
Ja, ik had inmiddels alles. Een relatie, een goede baan, diploma's, een dak boven mijn hoofd, een prachtige zoon (Stijn), maar er bekroop mij steeds vaker een naar gevoel. Ik voelde mij niet gelukkig! Mijn relatie met de vader van Stijn liep ook niet lekker meer door mijn gevoel van 'het niet gelukkig zijn' en na meerdere pogingen en relatietherapie besloten wij hier een punt achter te zetten.
Ik wilde gelukkig zijn en dat was ik niet!
Dit was een lastige periode vol emoties en verdriet. Het plaatje dat ik had, dat gelukkige gezin, dat viel uit elkaar. Ik was verdomme niet gelukkig!
We zijn in goede verhouding uit elkaar gegaan, en ook vandaag de dag kan ik godzijdank nog zeggen dat wij goed met elkaar omgaan. Stijn staat bij ons op nr1 en we houden van elkaar als ouders van onze prachtige zoon, maar delen onze levens niet meer met elkaar.
Tijdens deze periode die samenviel met mijn burn-out werd mij weer heel veel duidelijk.
In de jaren van mijn relatie was het stuk spiritualiteit naar de achtergrond verdwenen en vanaf mijn bevalling merkte ik dat dit steeds weer meer aan mij begon te trekken.
Ja, ik had dan wel afstand genomen van mijn verslavingen, had een carrière en een leven opgebouwd. Maar nog altijd was ik aan het vluchten geweest voor mijn emoties. Ik had alleen de verslavingen ingeruild voor een enorme drang wat van mijn leven te maken, maar het aangaan van mijn pijn en verdriet had ik nog altijd niet gedaan!
Dit besef kwam 2 jaar geleden. Ik had inmiddels een nieuw huis samen met Stijn, waar ik de helft van de tijd alleen doorbracht. Ik wilde nu eindelijk gaan werken aan mijzelf. Werken aan al die onverwerkte stukken in mij vanuit het verleden. Ze aangaan en transformeren. De weg terug naar mijn hart!
Ik ben verschillende therapeuten, maatschappelijk werkers, psychologen en ook hulpverleners in de alternatieve sector afgegaan. Ik heb veel gehuild, ben stukken aan gegaan en heb ook dingen een plek kunnen geven of leren accepteren. Accepteren als een deel van mij. Ik merkte daarin ook dat ik wat wil met al deze ervaring die ik opgedaan heb vanuit mijn eigen pad. Dat ik mensen kan helpen met mijn verhaal, inzichten en ervaringen.
Ik ben naast mijn baan cursussen gaan volgen. Oplossingsgerichte therapie, ben mij gaan verdiepen in heling, Merkaba helings technieken en vervolgens reiki en ben ik op dit moment nog bezig aan een opleiding tot Holistisch therapeut. Dit alles om mijn eigen stukken aan te gaan, echt naar binnen te keren. Mijn volledige verantwoordelijkheid te nemen over mijn eigen leven en mijn gevoelens. En daarbij ook tools te mogen ontvangen om hiermee wat te kunnen richting anderen. Want mijn pad, mijn vele ervaringen, kan en mogen ingezet worden om anderen te helpen.
'In je eigen kracht staan'
Daarvan kan ik nu zeggen, dat dit inhoud dat je eerlijk en bewust bent naar jezelf!
Dat je je gevoelens en emoties onder ogen komt en aangaat. Sta jezelf toe om je verdrietig, angstig en boos te voelen en kijk daarbij wat het je brengt. Welke inzichten geeft het je, over het leven, over jezelf! Praat met je naasten over je gevoelens. Loop er niet voor weg. Jij bent perfect zoals je bent en je mag jezelf zijn. Je hoeft je niet aan te passen naar de emoties, verwachtingen en energieën van anderen. Communiceren is het sleutelwoord van alles!
En ja, ook vandaag de dag worstel ik nog steeds met gevoelens, emoties, lastige momenten. Maar ik loop er niet meer voor weg! En nee, ik heb ook niet altijd gelijk de oplossing en er zijn ook nog steeds stukken die ik aan moet gaan voor mijzelf, stukjes uit het verleden en ook in het heden.
Ook ik ben gewoon mens. Maar ik ben nu bewuster dan ooit tevoren, ik zie mijzelf en mijn obstakels en weet wat ik moet of mag doen om deze een plek te geven.
Mijn pijn is nu mijn kracht!
En het leven is mijn spiegel!
Ik hoop dat ik je met het delen van mijn verhaal misschien wat inzichten heb mogen brengen. Dat je er voor jezelf wat uit kunt halen.
Wat ik je in ieder geval mee wil geven, blijf praten en weet dat wat je doet goed is. Jouw weg is jouw weg naar bewustwording en die beleven we allemaal op onze eigen manier. En de moeilijke momenten, zijn de momenten die ons de meeste inzichten brengen.
Wees je bewust van je eigen verantwoordelijkheid op je eigen pad en ga het aan!