Gemis (rouwproces)

Bij een rouwproces denken we al snel aan het verlies van een naaste of dierbare.

Toch is dit niet de enige vorm van rouwen of gemis die wij door kunnen maken.

Rouwen doen we in allerlei vormen. Dit kan bijvoorbeeld zijn het verlies/overlijden van een dierbare, een relatiebreuk of het ontbreken van een relatie, een onvervulde kinderwens danwel door het ontbreken van een partner of door medische redenen, verlies van een huisdier. En zo kun je nog wel meer vormen van verlies/gemis bedenken....

Bij alle vormen komt ook een stukje rouwverwerking om de hoek kijken.

Het zijn allemaal stukjes gemis, of onvervulde wensen die ons een gevoel kunnen geven niet compleet te zijn. Dit gaat vaak gepaard met veel emoties en het kan werkelijk je dagelijkse leven beïnvloeden. 

Een gevoel van gemis, een ontbrekend stuk, verdriet en in sommige gevallen kan het zo diep gaan dat je misschien de zin van je eigen leven kwijtraakt. Je voelt je niet heel en compleet zonder dit stuk en je kunt het misschien lastig vinden om het los te laten.

Maar hoe ga je nou om met zo'n situatie? De pijn en het verdriet die het gemis achterlaten zijn er, hoe hard je ook je best doet.

Misschien sluit je je af met je ziel onder je arm, wil je er niet aan of ga je door met je leven terwijl je met al je kracht deze gevoelens van gemis probeert te ontlopen of te onderdrukken en je zodoende doorgaat met een groot masker op.

Ik kan je vertellen dat dit op de langere termijn geen oplossingen zijn. 

Als eerste wil ik zeggen, blijf praten over je gevoelens. Negeer ze niet en stop ze niet weg.

Weet dat je verdrietig mag zijn, sta jezelf toe dit verdriet te voelen en praat met vrienden, familie of een hulpverlener hierover. Het doorleven en uitten van je gevoelens zijn enorm belangrijk voor het verwerken ervan. We zijn allemaal mensen en we maken allemaal dingen of situaties mee die ons raken. Dit is heel normaal! We hoeven niet altijd leuk te zijn en vrolijk. 

Zelf ken ik, of heb ik ook meerdere vormen van gemis doorgemaakt. En sommige voel ik nog steeds.

Zo ben ik een paar jaar terug gescheiden van de vader van mijn zoon. Het plaatje van het gelukkige gezin spatte uit elkaar. En ja, daar sta je dan. Weer teruggeworpen op jezelf, als ouder alleen, maar ook als individu zonder partner met wie jij je lief en leed kan delen.

Daarnaast heb ik een co-ouderschap met de vader van onze zoon. Naast het uit elkaar spatten van mijn ideale familie plaatje, viel niet alleen een partner weg, maar ook mijn zoon moet ik hierdoor de helft van de tijd missen. 

En ja, ook ik heb mij schuldig gemaakt aan het opzetten van een masker. Ik kon dit allemaal wel aan! Buiten de deur was ik mijn zogenaamde vrolijke zelf, maar thuis voelde ik mij vooral verdrietig en leeg.

Tot na een tijdje de tranen bij het minste of geringste zomaar kwamen en ik steeds meer moeite kreeg met mijn vrolijke zelf te zijn.

Ik kon het niet meer inhouden en zocht hulp. Ik sprak met vrienden en hulpverleners over het gekke en lege gevoel wanneer ik mijn zoon weer naar zijn vader had gebracht en ik terugkwam in een leeg en stil huis en ik merkte dat het mij enorm opluchtte om dit te delen.

Natuurlijk ging dit gepaard met tranen en gevoelens, maar het delen ervan luchtte ook op en ik merkte dat mijn last lichter werd. Ja, het is inderdaad stil en leeg. En ja, daar mag ik verdrietig om zijn. En die leegte en stilte kan ik nu nog steeds voelen.

Maar het delen van mijn verdriet liet mij ook voelen er niet alleen voor te staan en gaf ook een opening in mijzelf om ook de andere kant van dit gemis te mogen ervaren. Mij bewust te worden van bepaalde gemaakte keuzes en mij weer gesterkt te voelen in het doel hiervan.

Wij mensen zijn enorm flexibel en daarbij geloof ik ook dat het leven ons geeft wat we aan kunnen. Maar dat neemt niet weg dat het soms moeilijk kan zijn of dat we soms hulp nodig hebben. 

Mijn verhaal is slechts een voorbeeld vanuit mij persoonlijk. Geen enkele situatie is hetzelfde en een ieder beleefd zijn of haar emoties op zijn eigen manier.

Weet dat je altijd om hulp mag vragen! 

Je bent niet alleen en je hoeft het niet alleen te doen. 

Sta jezelf toe verdrietig te zijn. Voor jezelf, maar ook bij anderen. Wees zoveel mogelijk je pure zelf, dat maakt het allemaal wat dragelijker.

Probeer je daarnaast ook te richten op de positieve dingen in het leven, de dingen waar jij blij van wordt. Dingen waar je energie en kracht uit haalt.

Zet dat ene nummer op waar je blij van wordt en zing luidkeels mee, dans door de kamer, ga lekker de natuur in...

Sluit jezelf niet op.

Pijn, verdriet en gemis heeft tijd nodig.

Gun jezelf die tijd.

En beloon jezelf na het toelaten van je verdriet met het vestigen van je aandacht op iets positiefs.

Zo zul je zien dat met de tijd alles dragelijker wordt.

En lukt het je vandaag even niet?

Ook dat is oké!

Elke dag is weer een nieuwe kans om er iets moois van te maken.